Londyn podzielony
jest na 9 koncentrycznych stref komunikacyjnych (biletowych). Strefy 1-6
znajdują się w granicach Wielkiego Londynu, kolejne – w sąsiednich hrabstwach.
Metro zasadniczo kursuje w obrębie stref 1-6, a jedyne jego stacje w strefach
7-9 znajdują się na linii Metropolitan. Na mapie strefy zaznaczone są
naprzemiennie w kolorach białym i szarym, co czyni mapę bardzo przejrzystą.
Wszystkie
najważniejsze zabytki Londynu znajdują się w strefie 1, jest to ścisłe centrum
miasta. W drugiej, na południe od Tamizy, zlokalizowana jest dzielnica
Greenwich, z takimi atrakcjami turystycznymi, jak Królewskie Obserwatorium
Astronomiczne czy żaglowiec Cutty Sark, na północy Camden Town, zaś w trzeciej
obiekty olimpijskiej, czy też królewskie ogrody Kew Garden.
Autorem słynnej
mapy londyńskiego metra, która została zatwierdzona w 1933 r. i stała się jego
ikoną, jest projektant Harry Beck. Podstawą projektu była siatka
ośmiokąta, linie przebiegały pod kątem prostym lub 45 stopni. Projektant uznał,
że można zrezygnować z odwzorowania realnych odległości pomiędzy stacjami, gdyż
nie są one aż tak ważne dla podróżnych, i zamiast tego uwzględnił ich wzajemne
relacje przestrzenne. Dzięki temu mapa
stała się bardzo klarowna i, na bieżąco aktualizowana, obowiązuje do dziś.
Minusem tak
przyjętego schematu jest brak
odzwierciedlenia rzeczywistych odległości między stacjami. Przykładowo, nie
widać, że stacje Piccadilly Circus, Leicester Square i Covent Garden są tak
blisko siebie, że nie ma znaczenia na której się wysiądzie, aby zwiedzić
wszystkie okoliczne atrakcje. Wiedza ta jest o tyle przydatna, że dzięki niej
można ominąć najbardziej zatłoczone stacje.
Przejrzystość tej
mapy - poszczególne linie są na niej przedstawione odrębnymi kolorami z
wyraźnie zaznaczonymi stacjami i strefami komunikacyjnymi, w połączeniu z
doskonałą organizacją i oznakowaniem metra, sprawia, że nawet nie znając języka
angielskiego można sprawnie poruszać się po jego gęstej i rozległej sieci.
Ponadto, w każdym wagonie dostępne są czytelne mapy danej linii z dobrze
oznaczonymi przesiadkami.
Na standardowej
mapie londyńskiego metra zaznaczone są również obsługiwane przez Transport
for London połączenia automatycznie sterowanymi pociągami Docklands Light
Railway (DLR – obejmuje obszar wschodniego Londynu), kolejką naziemną London
Overground (przedłużenia dla metra na trasach podmiejskich) i kolejką
linową nad Tamizą – Emirates Air Line.
